Yangjakot deel 2

Dames en heren, eerst even een mededeling, ik kom eerder naar huis! Kan er lang of kort over zijn maar het komt erop neer dat mijn werk hier een beetje klaar is en thuis de plicht roept om aan het werk te gaan! Vragen hierover? Ik ben volgende week weer in het land! ;)

Na Dashain was het vorige week Tihar, het licht festival. De eerste dag worden de kraaien gevoerd, de tweede dag krijgen de honden een ketting, de derde dag wordt de koe vereerd en ’s avonds grondtekeningen gemaakt met kleurenpoeder om de godin Laxmi te bedanken, de vierde dag verschilt per culturele achtergrond en de laatste dag krijgen de broers een kleuren tika van hun zus(je). We hebben Tihar veelal in Pokhara gevierd, overal lampjes, kunstwerkjes op de grond en optredens op straat. Het doet me een beetje denken aan kerst

Die zaterdag begon onze trip naar Yangjakot al goed…bus gaat niet…dus we moesten 5 uur wachten…T.I.N.. Gelukkig kende onze collega Santoshi nog iemand in Pokhara die ons even heeft opgehaald en een Lakeside tour gegeven heeft. Santoshi zelf was nog nooit buiten Kathmandu geweest en keer haar ogen uit! Maar niet overal was het feest, op de terugweg reden we langs een stoet mensen die net een overledene uit huis droegen. Ik had het in het begin niet eens door totdat ik opeens naast me, net buiten de auto een lichaam voorbij zag komen, best confronterend. Na de tour en het wachten zijn we uiteindelijk op het dak van een jeep, wat overigens heerlijk is, naar onze bushalte in de Annapurna gebracht. Twee uurtjes gelopen, waarvan het tweede uurtje met zaklampen en daar waren we dan weer! Dit keer geen regen, mist en bloedzuigers maar zon, bergen en heerlijkheid. De volgende dag begonnen we met prachtig uitzicht over de bergen, dalbhat als ontbijt en daarna op naar de school. Omdat veel leerlingen nog niet terug waren van hun vakantie was het rustig, hierdoor konden we wel alle workshops aan alle klassen aanbieden. De sfeer was heel gezellig, op een gegeven moment stond iedereen mee te dansen op het schoolveldje, inclusief de docenten. Ondanks dat de kinderen hier vrij verlegen zijn, zijn ze ook heel nieuwsgierig naar je en willen ze graag alles even aanraken, haar, huid, je camera haha. ’s Avonds hebben we het hoogste punt van Yangjakot opgezocht…wauw…360 graden uitzicht, waaronder uitzicht op Pokhara. Later die avond kregen we een Tihar optreden van wat jonge dorpelingen, ze danste op traditionele ‘Gurung’ muziek en natuurlijk hebben we zelf ook nog even mee gedanst of in ieder geval een poging gedaan tot. De volgende dag was het tijd om de andere school te bezoeken, deze lag zo’n 40 minuten lopen (bergafwaarts) van Yangjakot. Ook hier werden we met open armen ontvangen, de leerlingen en docenten stonden ons met bloemetjes op te wachten en de workshops werden goed ontvangen, ze wilde zelfs nog langer doorgaan. We kregen thee, koekjes en vers geplukte vruchten. Toen kwam het moment dat terug omhoog moesten lopen, pfjew, warm, steile paden en dat een uur lang. Kun je na gaan dat die kinderen dat elke dag doen, geen sportschool meer nodig! Die laatste middag hebben we een rondje door het dorp gemaakt, onderweg kwamen we wat schoolkinderen tegen, eentje daarvan wilde heel graag mijn hand vast houden, wat ik stiekem wel heel schattig vond. Ook heb ik nog een bezoekje gebracht aan bajaj(boze) oftewel de lieve oma waarmee ik de vorige keer op de foto stond in haar traditionele ‘Gurung’ kleding. Ze was een beetje ziek de laatste dagen maar was blij me te zien en heel blij met de uitgeprinte foto van ons beide die ik voor haar mee had genomen. We hebben deze laatste avond afgesloten met prachtig uitzicht, spoedcursus Nepalees, een gigantische sterrenhemel en vuurvliegjes(die ik voor het eerst zag). De volgende dag vertrokken we met zonsopgang, een khada en tika van didi(onze gastvrouw) en nog eentje van bajaj, die ondanks dat ze ziek was al buiten op ons zat te wachten. Geweldige mensen!
Ik merkte bij mezelf dat ik er dit keer veel meer van kon genieten, misschien was dat ook niet zo gek vergeleken met de omstandigheden van de vorige keer maar het was weer onbeschrijfelijk!
Helaas heeft het ons die dag 16 uur gekost naar huis te komen, ongeluk op de weg tussen Pokhara en Kathmandu, vier uur stil gestaan maarja wat kunnen we zeggen…T.I.N hè!