Noodzakelijke update

Selamat siang semonya,

Nama saya Vivian dan saya tinggal di Jakarta sudah 1 tahun dengan suami saya dan kelinci. Saya bekerja di Slipi, setiap hari banyak macet yaa. 2 kali seminggu saya belajar behasa Indonesia, saya mengerti dan bicara sedikit behasa sekarang.

Tot zover mijn Indonesisch!

Het even geduurd... een half jaar om precies te zijn... maar dat heeft een goede rede. Sinds eind mei van dit jaar werk ik fulltime! Ja, nu ben ik een echte werkende expat, wat me ontzettend goed bevalt. Kan niet zeggen dat het makkelijk was het afgelopen half jaar, maar ik heb me in ieder geval niet meer hoeven te vervelen. Via via ben ik bij dit bedrijf terecht gekomen, waar ik nu werk als marketing manager. Nu hoor ik je misschien denken manager oké maar huh? marketing? Ben niet echt een doorgewinterde marketeer maar dat was geen harde eis voor de functie, om precies te zijn was het meer: Je moet goed kunnen aanpakken en logisch kunnen nadenken... Nou dat kan ik! En zo had ik opeens een baan!
Nu vertrek ik elke morgen om 7:30 en kom ik rond 20:00 uur thuis, lange dagen maar tot nu toe heb ik het er graag voor over. Mijn kantoor ligt zo'n 9 kilometer verderop in Jakarta waar ik, als ik geluk heb, 45 minuten over doe en als ik pech heb meer dan 2 uur. Het is een internationaal bedrijf die lekker 'old school' mailingen met een catalogus verstuurd naar mensen 45+ in de buitengebieden van Indonesië. Samen met mijn team van 6 designers en 3 copywriters maken wij deze mailingen met bijbehorende catalogus. Alle mailingen zijn in het Indonesisch dus google translate is mijn beste vriend haha, daarnaast krijg ik Indonesische les om het checken van de mailingen iets makkelijke te maken. Nu zal je misschien denken 'waarom zetten ze dan een buitenlander op deze functie?' Omdat het een westers bedrijf is, met een westerse aanpak en dan is een Indonesiër soms niet de beste match. Voor mij hebben ze het geprobeerd met 3 Indonesische kandidaten die het gemiddeld 3 weken volhielden voordat ze ontslag namen of gewoon niet meer kwamen opdagen. Over het algemeen zijn Indonesiërs vrij relax en wat afwachtend. Doordat het schoolsysteem hier(en in meerdere Aziatische landen) anders werkt, is oplossingsgericht nadenken niet een van hun sterkste punten. Het klinkt misschien raar, maar wij zijn van kleins af aan gewend verbanden te leggen en zelf oplossingen te vinden. Hier is leren vooral tekst uit je hoofd kennen. Dit heeft als gevolg, dat als ze het antwoord niet weten ze meestal vast lopen, waarbij wij een andere oplossing proberen te zoeken of een andere manier om iets op te lossen.
Ik wil echt niet zeggen dat dit voor alle Indonesiërs geld en ik wil hier ook echt niemand mee beledigen. Dit zijn puur mijn eigen observaties van het afgelopen half jaar. Ik heb hier al meerdere keren met open mond en handen in het haar gestaan. Het is niet altijd makkelijk geduldig te blijven maar het is zeker een leerzame uitdaging.
Hier even een opsomming van situaties die zich het afgelopen half jaar hebben afgespeeld:

Designer moet die dag een catalogus af hebben, vraag ik aan het eind van de middag 'En? bijna klaar?', zegt ze verlegen 'ik wacht op jouw feedback'. 'Wanneer heb je je werk gestuurd dan?' vraag ik, antwoord ze: 'twee dagen terug'. *zucht* 'Als ik na twee dagen nog niet gereageerd heb en je deadline vandaag is, ben ik het waarschijnlijk vergeten. De volgende keer mag je me er wel aan herinneren hoor' zeg ik. 'Oké', antwoord ze verlegen.

Aan het einde van de dag doe ik mijn ronde en kom erachter dat een van de copywriters vandaag geen taak had. Dus ik zeg tegen hem: 'Hey Sigit, had jij vandaag wel iets te doen?' 'Nee' antwoord hij glimlachend. Zeg ik: 'Heb je je dan niet ontzettend verveeld?' (stiekem weet ik dat ze zich prima een dag kunnen vermaken met niks doen maar ik probeer het wat positiever te brengen) 'Ja een beetje' antwoord hij. 'Kom de volgende keer dan gewoon naar me toe als je niks te doen heb, dan verzin ik wel wat, genoeg werk' antwoord ik. 'Oké' antwoord hij.

Whatsapp: Goedemorgen Vivian, ik kan vandaag niet naar werk komen want ik heb diarree. Sorry. Okeeeee... too much information!!

'Hi Vivian, Anton heeft de bestanden voor de volgende mailing nog niet gekregen'. Antwoord ik: 'Waarom komt hij dat dan zelf niet even vragen? Ik vergeet ook wel een dingen'. 'Ja, tja, ja, geen idee' antwoord hij. Dan schiet de planning van het team me te binnen en vraag ik: 'Wanneer had hij hieraan moeten beginnen?'. Antwoord hij: '3 dagen geleden'

Whatsapp: Goedemorgen, waar ben je? Het is al bijna 10 uur en dit is de tweede keer deze week dat je te laat bent zonder iets te laten weten.
Antwoord(via Whatsapp): Sorry Vivian, Ik heb mijn hand vrijdag bezeerd dus ik kon je niet appen…
ZUCHT