Ibu dan bapak saya di Indonesia!
Door: Vivian
Blijf op de hoogte en volg Vivian
17 Juni 2017 | Indonesië, Batavia
Een paar dagen naar aankomst was het tijd om de jungle op te zoeken om orang-oetans te zien, iets wat mijn moeder heel graag wilde. Na een dag reizen kwamen we aan in Bukit Lawang (Sumatra) in ons ‘Eco-resort’. Oftewel geen warm water, wc-papier of airco maar wel een prachtige uitzicht, apen op 10 meter afstand en een heerlijk schone lucht. Ik sliep samen op een kamer met Yannick en Louis… de huis pad. Overdag zagen we Louis niet maar ’s avonds dook hij opeens op in de badkamer, ik me elke avond het leplazarus schrikken en Yannick maar lachen. Tot de avond dat hij Yannick liet schrikken, toen was hij opeens niet meer welkom. De volgende dag zijn we meteen de jungle in gegaan voor een trek van 6 uur. Eerst 45 minuten achterop op de scooter, over de heuvels, langs de rijstvelden om via kleine hobbelwegen aan te komen in klein afgelegen dorpje aan de rivier. Hier begon onze wandeling, hoed op, lange broeken en shirts ondergedompeld in muggenspray, wandelend op de enige echte jungle shoes. Al vrij snel werden we getrakteerd op een prachtig grote plant genaamd de amorphophallus titanum. Deze plant bloeit maar één keer in (ongeveer) 10 jaar voor een paar dagen. Een bijzondere gebeurtenis dus. Na een paar uur geklim en gekrouter kwamen we uit in de batcave, hier was het heerlijk koel en hebben in het gezelschap van wat vleermuizen geluncht. Helaas hebben we tijdens deze wandeling voor de rest weinig jungle dieren gezien op wat apen hoog in de boom na.
De tweede dag kregen we bezoek van de Thomas's langur aapjes, een apensoort die alleen in het noorden van Sumatra voorkomen. Later tijdens een wandeling in het dorpje Bukit Lawang zagen we ze van nog dichterbij, inclusief met baby’s. Tijdens de lunch bij een afgelegen restaurant zaten ze nog nèt niet bij ons aan tafel. De eigenaren van het restaurant gaven ze te eten, leuk misschien voor de gasten maar je zag al snel dat ze zichzelf in een moeilijk pakket hadden gebracht. De apen gooiden meerdere malen spullen van de bar en gingen zelf de keuken in om wat eten te halen. Vervolgens moesten ze dan weer met wat eten naar buiten gelokt worden.
De derde dag hebben we een korte wandeling gedaan in het Genung Leuser National Park, waar de semi-wilde orang-oetangs zitten. Semi-wild omdat hier voorheen een orang-oetang opvang zat, deze is 7 jaar geleden gesloten en de apen zijn gewoon los gelaten. Opzich kunnen deze apen goed aan voedsel komen, maar omdat ze altijd gevoerd zijn door mensen zijn ze niet bang en verwachten ze nog steeds eten van je. Officieel mogen ze nu niet meer gevoerd worden, sommige gidsen en toeristen houden zich hieraan, andere niet. Ondanks dat ze niet helemaal wild waren was het een erg bijzondere ervaring ze te kunnen observeren. Een jonge orang-oetang van ongeveer een half jaar kwam behendig naar beneden slingeren en bungelde nieuwsgierig boven ons. Een prachtig gezichtje die ons vragend aan keek met een uitgestrekte arm. Ondanks dat dit kleintje nooit in de opvang heeft gezeten, had hij toch ook geleerd dat mensen meestal eten geven. Naast orang-oetangs hebben we veel makaken, de Thomas’s langur apen en zelfs een paar gibbons gezien. De weg terug naar het dorp was per jungle taxi, oftewel, tuben. Een heerlijk verkoelende afsluiting naar een warme wandeling.
De dag daarna zijn mijn ouders doorgereisd naar Bali, om daar even bij te komen van alle nieuwe impressies haha, oftewel, even een paar daagjes aan het strand. Wij zijn richting komodo vertrokken om onze Padi Openwater course te doen. Komodo is een natuurgebied bestaande uit eilanden die bekend staat door zijn unieke bewoner de komodovaraan. Erg indrukwekkende dieren, die tot 3 meter lang kunnen worden en waar je geen ruzie mee wil hebben. We sliepen op een klein afgelegen resort in een knusse ‘beachbale’ en werden elke avond op een prachtige zonsondergang getrakteerd. Na een geslaagde dag theorie was tijd het water in te gaan om onze ‘skills’ te oefenen. Oefeningen die je moet halen voordat je je Padi(duikcertificaat) krijgt. Van zwem en drijf oefeningen, tot je masker afdoen onderwater en voelen hoe het is als het zuurstof opraakt (heel even maar), tot alle nood procedures. Niet allemaal even leuk om te doen maar zeker leerzaam. Daarna was het tijd voor een ‘fun dive’, door de sterke stroming was het een ‘drift dive’, met ander woorden je laat je meevoeren met de stroming. Meevoeren langs prachtig koraal, kleurrijke vissen en af en toe een haai of schildpad. Het deed mij erg denken aan de droomvlucht van de Efteling, alleen dan onder water en zonder muziek, maar zeker zo magisch. Tijdens onze laatste duik hebben we kennis gemaakt met nog een andere unieke bewoner van komodo, de manta rog. Ontzettend grote, nieuwsgierige dieren die zich ‘vliegend in slowmotion’ door het water verplaatsen. Wij hadden het geluk er eentje van heel dichtbij (1 meter afstand) te mogen beschouwen, iets wat me nog lang bij zal blijven. Al met al een bijzondere ervaring duiken. Je komt op plekken waar mensen normaal niet kunnen komen en geeft ze over aan de natuur.
Na dit avontuur was het tijd terug te keren naar Jakarta om daar de laatste dagen met mijn ouders door te brengen. Daarna kwam het afscheid, gelukkig dit keer maar voor 3 maanden. Ik ben trots op mijn ouders dat ze deze reis hebben gemaakt en zich hebben durven overgeven aan een ander land en cultuur! Ik ben ervan overtuigd dat het goed voor iedereen zou zijn een ander gedeelte van de wereld te ontdekken dus ik kan het alleen maar aanraden!
Tot zover!
P.S. Voor de mensen die het niet meegekregen hebben, iets meer dan een maand geleden was mijn première op de Indonesische televisie. Hier mocht ik op live televisie Indonesische dangdut (traditionele muziek) zingen. Een geweldig leuke ervaring vol met karaoke, veel wachten, nep wimpers, jurken drama en ‘geen idee wat er nu van me verwacht wordt’ moment. Het filmpje is te zien op mijn Facebook (dankjewel pap)!
-
18 Juni 2017 - 20:31
Annie:
Mooi reisverslag en hele leuke foto's. Lijkt me een mooie tijd geweest, zo samen.
-
20 Juni 2017 - 01:54
Vivian Selman:
Dankjewel!! Zeker!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley