Chaos op de weg

Alweer dik een maand in Jakarta! De tijd gaat zo snel maar aan de andere kant voelt het alsof we hier al veel langer wonen. Je verwerkt in zo’n maand zoveel nieuwe impressies, zoveel meer dan thuis in de omgeving die je gewend bent. Je moet jezelf in razend snel tempo aanpassen en daardoor lijkt het alsof je hier alweer veel langer woont.

Een van die dingen waar je hier al snel mee geconfronteerd wordt is het verkeer, er is hier altijd file! Het aantal verkeersdeelnemers is ongeveer 4 keer groter dan waar ze op gerekend hadden toen ze het wegennetwerk aanlegde. Een voorbeeldje, de avond dat wij aankwamen op het vliegveld van Jakarta hebben we er twee uur over gedaan om bij het appartement te komen dat nog geen 35 kilometer verderop lag!
Wandelen is hier ook niet ideaal, ten eerste is het zo benauwd dat je na 5 minuten het zweet al op je voorhoofd heb staan en ten tweede ontbreekt het vaak aan een stoep. En mocht je een stoep tegenkomen wees dan altijd alert want er kan maar zo een stoeptegel ontbreken en als je dat niet ziet, lig je hoogstwaarschijnlijk al in het riool…
Gelukkig hebben ze hier handige apps die je verschillende mogelijkheden van transport aanbieden. Mijn favoriet is de o-jek, oftewel de scootertaxi. Als je ergens ‘snel’ wilt zijn en niet bang bent bij een Indonees achterop te springen, is dit de ideale manier voor korte afstanden. Ze gaan overal tussendoor, slingeren met gemak naar voren bij de stoplichten en kosten gemiddeld 1 tot 2 euro. Wel is het handig als je weet waar je ongeveer naar toe moet. Veel van de chauffeurs spreken nauwelijks Engels (en ik NOG geen bahasa) en zijn lang niet allemaal goed met een navigatie systeem. Gelukkig zijn er altijd andere o-jek chauffeurs langs de route, er wordt dan even een pitstop gemaakt om de weg te vragen en met een beetje geluk en niet al te veel vertraging kom je uit op de plaats van bestemming. Een uur op de o-jek is wel de max, anders houd je achterwerk meer over. Als je meer dan 12 kilometer moet reizen is het handig om de bus te pakken. Er zijn in sommige gedeeltes van de stad speciale busbanen, wat natuurlijk scheelt als het druk is. (maar verwacht geen wonderen haha) Daarnaast heb je in de bus een speciaal gedeelte waar alleen vrouwen mogen zitten. Dus toen wij op een zondagmorgen gezellig met z’n tweeën plaatsnamen in de bus, werd Yannick al gauw weggestuurd en moest hij verderop bij de mannen gaan STAAN, terwijl ik lekker kon blijven ZITTEN. Tja, het verschil moet er wezen.
Hoe dan ook komen er momenten dat je vast zit in de file en wat uurtjes in de auto moet doorbrengen. Dus les 1, maak je vooral niet te druk om het verkeer, accepteer het gewoon want je hebt alleen jezelf ermee! Keep calm…when you live in Jakarta!

Les 2: verkeersregels van Indonesie:
*tuut tuut*: Kijk uit, ik kom eraan.
knipperen met je lampen: Ik ga eerst.
kom je van rechts: vergeet het maar, behoort hier niet tot de verkeersregels.
wil je oversteken: gewoon lopen, je arm uitsteken en proberen de auto's te stoppen...yolo

Sampai jumpa!