Eerste week zit erop!

Ben nu alweer een week hier en ik ben aardig tevreden over wat ik tot nu toe heb gezien en gedaan. Een paar dagen geleden ben ik naar Bhaktapur(Stad der getrouwen) geweest, deze stad ligt in de vallei en heeft minder westerse invloeden ondergaan dan Kathmandu. Hier hebben we verschillende tempels bezocht en het Durbarplein, een plein waar zich meer tempels bevinden. Op dit plein stond ook het koninklijk paleis, deze had 55 uit hout gesneden ramen en een gouden poort. Ook hebben we de Nayatapola tempel bezocht, deze is met zijn 30 meter hoogte een van de hoogste tempels van Nepal.
Vandaag heb ik het Durbarplein van Patan bezocht, deze ligt op ongeveer 20-30 minuten lopen van SPAK. Het was erg druk op het plein vanwege de feestdag ‘Raksha Bandhan’, ook hier waren weer vele mooie tempels te zien. Op een gegeven moment besluit ik even op een muurtje te gaan zitten om mijn reisgids erbij te pakken, twee nieuwsgierige Nepaleese kinderen willen naast me komen zitten. Het is even gedoe wie er links mag zitten en wie rechts maar uiteindelijk zitten het jongentje en meisje beide naast me nieuwsgierig en ongegeneerd mee te lezen in mijn gids. Vervolgens komt het kleine zusje(waarschijnlijk) van de twee me gedag zeggen, handen voor zich plat tegen elkaar aan, ‘Namasté’ zegt ze verlegen, ik begroet terug ‘Namasté’ en ze rent giechelend weg. Vervolgens komt er nog een kleiner zusje, die durft me nu ook gedag te zeggen. Ze krijgen er geen genoeg van en blijven me begroeten. Als de familie verder loopt zwaaien de kinderen me blij gedag.
Daarna ben ik gezegend door de ‘living goddess’ (interessant om is te googelen), ik kom een klein huisje binnen waar ik mijn schoenen uit moet doen, ik loop naar boven via een smal trappetje en kom een kamer binnen waar een meisje zit. Ze is schat ik rond de vijf jaar, mooi gekleed en heeft make-up op. Ik ga voor haar zitten en ze smeert een soort roze goedje op mijn voorhoofd en dat was mijn zegening. Gezien de situatie van het meisje blijft het een aparte ervaring.
Wat betreft make-up, dat is iets wat je bij kinderen, meestal meisjes al op jonge leeftijd ziet, ze dragen meer make-up dan de gemiddelde westerse vrouw. Als ze een aantal maanden oud zijn krijgen ze gouden ringentjes in hun oortjes en sommige ook een soort van zwarte oogschaduw/eyeliner. De moeders van de kinderen dragen dan gek genoeg meestal geen make-up, alsof het hier omgedraaid is.
Over een paar dagen vertrek ik naar het dorpje Yanjakot, vergeleken met Kathmandu een primitief dorpje, twaalf uur reizen vanaf SPAK. Voor dit ‘sociale project’ ga ik musicalworkshops geven aan de kinderen van de plaatselijke basisschool…die geen Engels spreken haha. Wens me succes en ik zal uitgebreid verslag doen als ik terug kom!

P.S. Een foto van Durbarplein Patan en van mijn nieuwe henna tattoo!

P.P.S. Vanwege ruimte gebrek op mijn reisblog, kun je meer foto’s vinden op https://www.facebook.com/vivian.selman/media_set?set=a.804503129580382.1073741826.100000621088369&type=3&uploaded=26